ഗുരു സീരീസ് 9 | ശ്രീ ഷിർദി സായി ബാബാ സത്ചരിതം

ഒരു സപ്താഹയാത്ര 

ഓം സായിറാം. 

ഈ ബ്ലോഗ് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഷിർദി സായി ഭഗവാന്റെ ജീവിതചരിത്രവീക്ഷണവും ശ്രീ ഹേമദ് പാന്തിനാൽ വിരചിക്കപ്പെട്ട ശ്രീ സായി സത് ചരിതം എന്ന കൃതിയുടെ വളരെ സൂക്ഷ്മമായ ഒരു വ്യക്തിപരമായ സംഗ്രഹവും മാത്രമാണ്. ശ്രീ എൻ വി ഗുണാജിയുടെ ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷയാണ് പ്രധാനമായും പ്രമാണീകരിച്ചത്. 

വിശ്വാസികളായ വായനക്കാർ ശ്രീ സായി സത് ചരിതത്തിന്റെ ഔദ്യോഗികമായ പുസ്തകം തന്നെ വാങ്ങിച്ചു സമ്പൂർണ്ണമായും പാരായണം ചെയ്യണം എന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു. 

ഓം തത് സത് 

•••••••••••••••••

• റഫറൻസ് : 

1) ശ്രീ സായി സത്ചരിത - ശ്രീ ഹേമന്ദ് പാന്ത് ദാഭോൽകർ 

2) അനുരൂപീകരണം - ശ്രീ എൻ വി ഗുണാജി 

3) ശ്രീ സായി ബാബാ സൻസ്ഥാൻ ട്രസ്റ്റ് 

4) ശ്രീമദ് ഭഗവദ് ഗീതാ - ഭാവാർത്ഥബോധിനി 

• നന്ദി: റോഷ്‌നി മേനോൻ, ദിയ മേനോൻ 

:: എന്നിൽ ഏകാഗ്രമായ മനസ്സുള്ളവൻ ഭക്തിയോടുകൂടി സമർപ്പിക്കുന്ന ഇലയോ പൂവോ കായോ നീരോ ഏതായാലും വേണ്ടതില്ല; അതുഞാൻ അനുഭവിക്കുകതന്നെ ചെയ്യുന്നു :: 

( ഭഗവദ് ഗീത : 9 ~ 26 )

• ബാബയുടെ ഗോതമ്പ് മില്ലിലെ രണ്ട് കല്ലുകൾ, താഴത്തെത് കർമ്മവും മുകളിലെ ഭക്തിയും ആകുന്നു. ബാബ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മില്ലിൽ പ്രവർത്തിപ്പിച്ച  കൈപ്പിടി ധ്യാനമാണ്. നമ്മുടെ എല്ലാ പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന ഉൾപ്രേരണകളും മോഹങ്ങളും പാപങ്ങളും മൂന്ന് ഗുണങ്ങളും (സത്വ, രജസ്, തമസ്)‌, അഹങ്കാരവും ചേർത്തു  മുൻ‌കൂട്ടി പൊടിച്ചെടുത്താലേ അറിവും സ്വയം തിരിച്ചറിവും സാധ്യമാകൂ എന്നത് ബാബയുടെ ഉറച്ച ബോധ്യമായിരുന്നു. കാരണം ഈ പ്രതിഭാസങ്ങൾ വളരെ സൂക്ഷ്മവും അതിനാൽ ഉപേക്ഷിക്കുവാൻ പ്രയാസവുമാണ്. 

• ഒരു വിശുദ്ധ സന്യാസിയുടെ ജീവിതം യുക്തിസഹമോ താർക്കികമോ അല്ല. അത് യഥാർത്ഥവും മഹത്തായതുമായ ഒരു ജീവിത പാത നമുക്ക് കാണിച്ചു തരുന്നു. 

• മനുഷ്യൻ സ്വതന്ത്രനാണോ ബന്ധിതനാണോ എന്ന പോലെയുള്ള ചർച്ചകൾ ആത്മീയ കാര്യങ്ങളിൽ പ്രയോജനമാവുന്നില്ല, മറിച്ച് യഥാർത്ഥ പരമാത്മനെ  സാധ്യമാകുന്നത് ഗുരുവിന്റെ ശിക്ഷണങ്ങളുടെ  ഫലമായി മാത്രമാണ്.

• സ്വയം തിരിച്ചറിവ് നേടുന്നതിനായി യഥാക്രമം തങ്ങളുടെ ഗുരുക്കന്മാർ, വസിഷ്ഠൻ, സാന്ദീപനി  എന്നിവർക്ക് സ്വയം സമർപ്പിച്ച ശ്രീരാമൻ, ശ്രീകൃഷ്ണൻ തുടങ്ങിയ മഹത്തായ അവതാരങ്ങളുടെ ഉദാഹരണങ്ങളിൽ, അത്തരം പുരോഗതിക്ക് അവശ്യമായും വേണ്ടുന്ന ഗുണങ്ങൾ വിശ്വാസവും ക്ഷമയുമാണ് എന്ന് കാണാവുന്നതാണ്. 

• എന്റെ ലീലകൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, അവിദ്യ (അജ്ഞാനം) അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും അവ അതീവ ശ്രദ്ധയോടെ ഭക്തിപൂർവ്വം ശ്രവണം ചെയ്താൽ, ഭൗതികമായ അസ്തിത്വബോധം കുറയുകയും ഭക്തിയുടെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും ശക്തമായ തരംഗങ്ങൾ ഉയരുകയും ചെയ്യും.

• എന്നാൽ ഒരാൾ എന്റെ ലീലകളിലേക്ക് ആഴത്തിൽ കുതിച്ചു ചാടുകയാണെങ്കിൽ അയാൾക്ക് അറിവിന്റെ അമൂല്യമായ ആഭരണങ്ങൾ ലഭിക്കും.

• തന്റെ കുട്ടിയെ നന്നായി വസ്ത്രം ധരിച്ച് അണിയിച്ചൊരുക്കിയത് കാണുമ്പോൾ ഒരമ്മയുടെ സന്തോഷത്തിന് അതിരുകളില്ല. അമ്മമാരുടെ സ്നേഹം വിചിത്രവും അസാധാരണവും നിസ്വാര്‍ത്ഥവും ആണ്;  അതിനു തുല്യമായി യാതൊന്നുമില്ലതാനും. സദ്ഗുരുക്കന്മാർ തങ്ങളുടെ ശിഷ്യന്മാരോടും ഈയളവിലുള്ള മാതൃസ്നേഹം കാണിക്കുകയും പകർന്നു നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു.

• എന്നിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്ന ഒരുവന് യാതൊന്നിൽ നിന്നും ഉപദ്രവങ്ങൾ ബാധിക്കുകയില്ല.

• ജീവിതത്തിലെ വിവിധ അനാവശ്യ തടസ്സങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക; നിസ്സംഗത, ഉറക്കം, മനസ്സിന്റെ അലഞ്ഞുതിരിയൽ, ഇന്ദ്രിയങ്ങളോടുള്ള ആസക്തി മുതലായവ. ഒരു ലുബ്ധൻ വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ താമസിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ അയാൾ അടക്കം ചെയ്ത തന്റെ സ്വന്തം നിധിയെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം ചിന്തിക്കുന്നു.

• താനെയിലെ വിരമിച്ച മാംമ്ലത്ദാർ ശ്രീ ബി വി ദിയോ  നടത്തിയ ഗവേഷണ പ്രകാരം, ദ്വാരകയുടെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള കേന്ദ്രമായ പന്ധർപൂരിന്റെ പരിധിയിലാണ് ഷിർദി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. 

• കെ. നാരായൺ അയ്യർ തന്റെ "ഭാരത വർഷത്തിന്റെ സ്ഥിരമായ ചരിത്രം" എന്ന സൃഷ്ടിയിൽ എഴുതിയ സ്കന്ദ പുരാണത്തിലെ മറ്റൊരു ഉദ്ധരണി ഇപ്രകാരമാണ്: നാല് വിഭാഗങ്ങളിലായി, അതായത് ബ്രാഹ്മണൻ, ക്ഷത്രിയൻ, വൈശ്യൻ, ശൂദ്രൻ അങ്ങനെ നാല് പുരുഷാർത്ഥങ്ങളും; ധർമ്മം, അർത്ഥം, കാമ, മോക്ഷം, നേടാൻ ആശിക്കുന്ന എല്ലാവർക്കും  വാതിലുകൾ തുറന്നിരിക്കുന്ന സ്ഥലം; എന്നാണ്  ദ്വാരകയെ പണ്ഡിതരായ തത്ത്വചിന്തകർ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.

• ഷിർദിയിലെ ബാബയുടെ മസ്ജിദ് നാല് വിഭാഗക്കാർക്ക് മാത്രമല്ല, അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവർ, തൊട്ടുകൂടാത്തവർ, ഭാഗോജി ഷിൻഡെയെപ്പോലെ  കുഷ്‌ഠരോഗികൾ തുടങ്ങിയവർക്കും തുറന്നിരുന്നു, അതിനാൽ ഇവിടം ദ്വാരക എന്ന വിധത്തിൽ ഉചിതമായി തന്നെ വിഭാവനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

• सदा निंबवृक्षस्य मूलाधिवासात् 

सुधास्त्रविणं तिक्तमप्यप्रियं तं |

तरुं कल्पवृक्षाधिकं साधयन्तं 

नमामीश्वरं सद्गुरुं सायिनाथं || 

• കയ്പുള്ളതും അപ്രിയവുമാണെങ്കിലും, ആര്യവേപ്പിന്റെ  ചുവട്ടിൽ സ്ഥിരമായി താമസിച്ചതിലൂടെ, അതിനെ കല്പവൃക്ഷത്തേക്കാൾ അമൃതമയമാക്കിയ ശ്രേഷ്ഠ സായി നാഥിനെ ഞാൻ നമിക്കുന്നു.

• എ.ഡി. 1912 ൽ ശ്രാവണത്തിന്റെ പതിനഞ്ചാം ദിവസം  സായിബാബയുടെ പാദുകസ്ഥാപന ആഘോഷത്തിങ്കൽ വേപ്പ് മരത്തിന്റെ മഹത്ത്വത്തെ അധികരിച്ചു സൃഷ്ടിച്ച ശ്ലോകമാണിത്.

• തണുപ്പ് നേരിടുന്നതിനായി അദ്ദേഹം എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരു ധുനി (പവിത്രമായ യാഗാഗ്നി) യുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു, തെക്ക് അഭിമുഖമായി ഇടത് കൈ മരത്തിന്റെ കൈവരിയിൽ വിശ്രമിക്കുമായിരുന്നു. ആ ധുനിയിൽ അദ്ദേഹം അഹംഭാവത്തിന്റെയും മോഹങ്ങളുടെയും ഹവനം നടത്തുകയും എല്ലായ്പ്പോഴും "അല്ലാഹ് മാലിക്" (ദൈവം ഏക ഉടമ) എന്ന് വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു.

• അഹംഭാവത്തിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ മോചനം നേടാമെന്നും സ്വയം തിരിച്ചറിവ് എന്ന പരമ ലക്ഷ്യം ഒരു ജ്ഞാനിയുടെ ഉന്നതിയോടെ കൈവരിക്കാൻ ഒരു ശിഷ്യൻ തന്റെ കടമകൾ എങ്ങനെ ചെയ്തു തീർക്കണം എന്നും സായിബാബ അദ്ദേഹത്തിന്റെ  പെരുമാറ്റത്തിലൂടെ കാണിച്ചുതന്നു.

• നാല് വഴികൾ, അതായത്, കർമ്മം, ധ്യാനം, യോഗം, ഭക്തി എന്നിവ നമ്മെ ഈശ്വരനിലേക്ക് പ്രത്യേകം പ്രത്യേകമായി നയിക്കുന്നു. ഇവയിൽ ഭക്തിയുടെ പാത മുള്ളും കുഴികളും കെണികളും നിറഞ്ഞതാണ്, അതിനാൽ സഞ്ചരിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. 

• എന്നാൽ, നിങ്ങളുടെ സദ്‌ഗുരുവിനെ ആശ്രയിച്ച് കുഴികളും മുള്ളുകളും ഒഴിവാക്കി നേരെ നടക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് നിങ്ങളെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകും, ​​അതായത് ഈശ്വര സാക്ഷാൽക്കാരം നേടിത്തരും എന്ന് സായിബാബ പറയുന്നു.

• തന്റെ അഹംഭാവത്തിൽ നിന്നും ഭൗതികബോധത്തിൽ നിന്നും മുക്തി നേടിക്കൊണ്ട് സ്വയം പൂർണമായും ഈശ്വരനിൽ സമർപ്പിക്കുന്നവൻ, അങ്ങനെ ഈശ്വരനുമായി ഒന്നായിത്തീരുന്നതിൽ ആശ്ചര്യം ഒട്ടുമില്ല. കൂടാതെ ആ ഭക്തന് ജാതി അല്ലെങ്കിൽ ദേശീയതയുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമുണ്ടാവുകയില്ല.

• തന്റെ മുൻ ജന്മത്തിൽ പാപിയായിരുന്നു ഭഗോജി ഷിൻഡെ. ഈ ജന്മത്തിൽ അദ്ദേഹം ഒരു  കുഷ്ഠരോഗിയായിത്തീർന്നു, വിരലുകൾ ചുരുങ്ങി, ശരീരം പഴുപ്പ് നിറഞ്ഞതും ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്നതുമായിരുന്നു.

• ബാഹ്യമായി വളരെ നിർഭാഗ്യവാനാണെന്ന് തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹം വളരെ ഭാഗ്യവാനും സന്തുഷ്ടനുമായിരുന്നു, കാരണം അദ്ദേഹം സായിബാബയുടെ പ്രധാന സേവകനായിരുന്നു. ബാബയുമായുള്ള സഹവാസത്തിന്റെ എല്ലാ അനുഗ്രഹവും ഭാഗോജി ഷിൻഡെ നേടി.

• നാല് കാര്യങ്ങൾ എല്ലാ സൃഷ്ടികൾക്കും പൊതുവായുണ്ട്; അതായത്, ഭക്ഷണം, ഉറക്കം, ഭയം, മൈഥുനം. മനുഷ്യന്റെ കാര്യത്തിൽ, അവന് അറിവ് എന്ന പ്രത്യേക പ്രാപ്തി കൂടിയുണ്ട്, അതിന്റെ സഹായത്തോടെ അവന് ഈശ്വരദർശനം നേടാൻ കഴിയും, അത് മറ്റേതൊരു ജീവിവർഗത്തിനും അസാധ്യമാണ്.

• ഈ കാരണത്താലാണ് ദേവന്മാർ മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തിൽ  അസൂയപ്പെടുകയും ആത്യന്തിക മോക്ഷത്തിനായി ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യരായി ജനിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.

• നമുക്ക് പിന്തുടരാനുള്ള ശരിയായ പുരോഗതി എന്തെന്നാൽ ശരീരത്തെ പാടെ അവഗണിക്കുകയോ അമിതമായി ലാളിക്കുകയോ അരുത്, എന്നാൽ ശരിയായ രീതിയിൽ പരിപാലിക്കണം, എങ്ങനെയെന്നാൽ കുതിരപ്പുറത്തുള്ള ഒരു യാത്രക്കാരൻ തന്റെ കുതിരയെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്ത് എത്തി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതുവരെ, വഴിനീളെ  പരിപാലിക്കുന്നതുപോലെ. 

• അങ്ങനെ ജീവിതത്തിന്റെ പരമാനുഗ്രഹമായ  ദൈവദർശനം അല്ലെങ്കിൽ ആത്മസാക്ഷാത്കാരം നേടാൻ ശരീരം എപ്പോഴും അതിനായി  ഉപയോഗിക്കുകയോ അതിൽ ഏർപ്പെടുകയോ വേണം.

• ഷിർദിയിലെ ഗ്രാമവാസികളോട് ബാബ പലപ്പോഴും പറഞ്ഞിരുന്നു, "ഒരു ഫക്കീർ ആയിരിക്കുന്നത് അഥവാ ഭിക്ഷ ഒരു യാഥാർഥ്യമാണ്, എന്നാൽ പ്രഭുത്വം അഥവാ  സമ്പത്ത് വെറും ക്ഷണികമാണ്".

• ഭക്തരുടെ പാപപരിഹാരത്തിനായി, നമ്മുടെ ശാസ്ത്രങ്ങൾ ആറുതരം ത്യാഗങ്ങൾ അഥവാ യജ്ഞങ്ങൾ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു, അതായത്, (1) ബ്രഹ്മ യജ്ഞം - ബ്രഹ്മന് ആഹുതി, (2) വേദാധ്യായനം - വേദങ്ങളുടെ സ്വപഠനം, (3) പിതൃ യജ്ഞം - പൂർവ്വികർക്കുള്ള ബലിതർപ്പണം, (4) ദേവ യജ്ഞം - ദേവന്മാർക്കുള്ള വഴിപാടുകൾ, (5) ഭൂത യജ്ഞം - ഭൂതജീവിഗണങ്ങൾക്കുള്ള നേർച്ചകൾ പിന്നെ (6) മനുഷ്യ അതിഥി യജ്ഞം - സാധാരണ മനുഷ്യർക്കോ ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത അതിഥികൾക്കോ ​​ദാനം അഥവാ ഉപഹാരം.

• വീടുതോറും ഭിക്ഷ യാചിച്ചു പോകുമ്പോൾ ബാബ അവിടത്തെ അന്തേവാസികളെ അവരുടെ പവിത്രമായ കടമയെക്കുറിച്ച് ഓർമ്മപ്പെടുത്തി, ബാബയിൽ നിന്ന് അവരുടെ വീടുകളിൽ വെച്ചുതന്നെ ജ്ഞാനം നേടിയ ആളുകൾ എത്ര ഭാഗ്യവാന്മാരാണ്.

• പതിനാറ് വയസുള്ള കുട്ടിയായാണ് ബാബ ആദ്യമായി ഷിർദിയിലെത്തിയത്. ഏതാണ്ട് മൂന്നുവർഷത്തോളം ആ ബാലൻ ഷിർദിയിൽ തങ്ങി. പെട്ടെന്ന് ഒരുനാൾ അവൻ എവിടേക്കോ അപ്രത്യക്ഷനായി. അതിനുശേഷം അദ്ദേഹം നിസാം സംസ്ഥാനത്ത് ഔറംഗാബാദിനു സമീപം വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഇരുപത് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ചാന്ദ് പാട്ടീലിന്റെ വിവാഹ സംഘത്തോടൊപ്പം അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഷിർദിയിലെത്തിച്ചേർന്നു. 

• പിന്നീടങ്ങൊട്ട് തുടർച്ചയായി അറുപത് വർഷക്കാലം അദ്ദേഹം ഷിർദിയിൽ താമസിച്ചു, വർഷം 1918 ൽ ബാബ തന്റെ മഹാസമാധി ഏറ്റെടുക്കുന്നതുവരെ. ഇതിൽ നിന്ന്, ബാബയുടെ ജനന വർഷം ഏകദേശം വർഷം 1838 A.D ആണെന്ന് അനുമാനിക്കാം. 

• ഈശ്വരൻ അഥവാ ബ്രഹ്മത്തിന് രണ്ട് ഭാവങ്ങളുണ്ട്; (1) ഗോചരമല്ലാത്ത അല്ലെങ്കിൽ നിർഗുണവും (2) പ്രകടമായ അല്ലെങ്കിൽ സഗുണവും. നിർഗുണ ബ്രഹ്മം രൂപരഹിതമാണ്, സഗുണ ബ്രഹ്മം രൂപത്തോടുകൂടിയും. എന്നാൽ രണ്ടും ഒരേ ബ്രഹ്മത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

• ചിലർ നിർഗുണബ്രഹ്മത്തെ ആരാധിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, ചിലർക്ക് സഗുണബ്രഹ്മമാണ് പ്രിയം. ശ്രീമദ് ഭഗവദ് ഗീതയുടെ 13 ആം അധ്യായത്തിൽ പറയുന്നതുപോലെ, സഗുണബ്രഹ്മത്തിന്റെ ആരാധന എളുപ്പവും അഭികാമ്യവുമാണ്.

• മനുഷ്യന് സ്വന്തം രൂപം ലഭിച്ചതിനാൽ (ശരീരം, ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ) ഒരു രൂപത്തിൽ ഈശ്വരനെ  ആരാധിക്കുന്നത് സ്വാഭാവികവും എളുപ്പവുമാണ്. ഒരു നിശ്ചിത‌കാലത്തേക്ക്‌ സഗുണബ്രഹ്മത്തെ ആരാധിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ‌ നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ സ്നേഹവും ഭക്തിയും വികസിക്കുകയില്ല. നാം മുന്നോട്ട് ഗമിക്കുമ്പോൾ അത് നിർഗുണബ്രഹ്മത്തിന്റെ ആരാധനയിലേക്ക് (ധ്യാനത്തിലേക്ക്) നയിക്കപ്പെടുന്നു.

• ഈശ്വരീയ അവതാരങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം അഥവാ ലക്ഷ്യം നന്മയെ സംരക്ഷിക്കുക, തിന്മയെ നശിപ്പിക്കുക എന്നിവയാണ്. എന്നാൽ ജ്ഞാനികൾ അഥവാ സദ്ഗുരുക്കന്മാരുടെ ദൗത്യം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. അവർക്ക് നന്മയും തിന്മയും ഒരുപോലെയാണ്. അവർ ദുഷ്പ്രവൃത്തി ചെയ്യുന്നവരെ സമീപിക്കുകയും അവരെ ശരിയായ പാതയിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

• ബാബയുടെ വാക്കുകൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ഹ്രസ്വവും ആഴമേറിയതും അർത്ഥം നിറഞ്ഞതും ഫലപ്രദവും സമതുലിതവുമായിരുന്നു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: "ഞാൻ ഒരു ഫക്കീറാണെങ്കിലും, വീടോ ഭാര്യയോ ഇല്ല, എല്ലാ പരിചരണവും ഉപേക്ഷിച്ച് ഞാൻ ഒരിടത്ത് തന്നെ നിൽക്കുന്നു, ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത മായ എന്നെ പലപ്പോഴും കളിയാക്കുന്നുണ്ട്. 

• ഞാൻ എന്നെ മറന്നെങ്കിലും അവൾക്ക് എന്നെ മറക്കാൻ കഴിയില്ല. അവൾ എല്ലായ്പ്പോഴും എന്നെ വലയം ചെയ്യുന്നു. ഈശ്വരീയമാം ഈ മായാശക്തി ബ്രഹ്മാവിനെയും മറ്റുള്ളവരെയും പോലും ഉപദ്രവിക്കുന്നു, അപ്പോൾ എന്നെപ്പോലുള്ള ഒരു പാവം ഫക്കീറിനെക്കുറിച്ച് എന്തു പറയാനാണ്? ഈശ്വരനിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നവരെ അവന്റെ കൃപയാൽ അവളുടെ പിടിയിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കും”.

• ബാബ ദക്ഷിണയായി ധാരാളം പണം സ്വരൂപിച്ചുവെങ്കിലും, അതേ ദിവസം തന്നെ അദ്ദേഹം മുഴുവൻ തുകയും വിതരണം ചെയ്യുകയും പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പതിവുപോലെ ഒരു പാവം ഫക്കീറായി മാറുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പത്ത് വർഷത്തോളം ആയിരക്കണക്കിന് രൂപ ദക്ഷിണയായി സ്വീകരിച്ചിട്ടും ബാബ തന്റെ മഹാസമാധി അടഞ്ഞപ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പക്കൽ കുറച്ച് രൂപ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

• തന്റെ ഭക്തരിൽ നിന്ന് ദക്ഷിണ എടുക്കുന്നതിൽ ബാബയുടെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം, ത്യാഗത്തിന്റെയും ശുദ്ധീകരണത്തിന്റെയും പാഠങ്ങൾ അവരെ പഠിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു.

• തുടക്കത്തിൽ ബാബയെക്കുറിച്ച് പൂന, അഹമ്മദ്‌നഗർ ജില്ലകളിൽ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും ശ്രീ നാനാസാഹേബ് ചന്ദോർക്കർ തന്റെ വചനകളാലും ശ്രീ ദാസ് ഗാനു തന്റെ ഗംഭീരമായ കീർത്തനങ്ങളാലും  കൊങ്കണിലും (മുംബൈ പ്രസിഡൻസി), ബാബയുടെ പ്രശസ്തി പ്രചരിപ്പിച്ചു. 

• വാസ്തവത്തിൽ ശ്രീ ദാസ് ഗാനു - ദൈവം അദ്ദേഹത്തെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ - അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുന്ദരവും അനനുകരണീയവുമായ കീർത്തനങ്ങളാൽ ബാബയെ അവിടെയുള്ള നിരവധി ആളുകൾക്ക് ലഭ്യമാക്കി. ശ്രീ ദാസ് ഗനുവിന്റെ കീർത്തനങ്ങൾ ശ്രോതാക്കളുടെ മനസ്സിൽ ആവേശം ജ്വലിപ്പിച്ചു.

• സ്നേഹത്തോടും ഭക്തിയോടും കൂടി വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു ചെറിയ കാര്യത്തെയും സായിബാബ വിലമതിപ്പോടെ സ്വീകരിക്കും, എന്നാൽ അഹങ്കാരത്തോടും ധാർഷ്ട്യത്തോടും കൂടി അതു വാഗ്ദാനം ചെയ്താൽ ബാബ അത് നിരസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

• സത് ചിത് ആനന്ദം (ശുദ്ധമായ ബോധം, അറിവ്, നിർവൃതി) എന്നിവയാൽ സ്വയം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനാൽ, കേവലം ബാഹ്യമായ ഔപചാരികതകളെ ബാബ കാര്യമായി പരിഗണിച്ചില്ല, എന്നാൽ നേർച്ചകൾ വിനീതമായ മനോഭാവത്തോടെയാണ് നൽകിയതെങ്കിൽ, അത് സ്വാഗതാർഹമാണ്, ബാബ അത് സന്തോഷത്തോടെയും ഉത്സാഹത്തോടെയും സ്വീകരിച്ചു.

• ത്രാണമോ മോക്ഷമോ ലഭിക്കാനായി തന്റെ ഭവനം വിട്ട് വനത്തിലോ ഗുഹകളിലോ സന്യാസിമഠങ്ങളിലോ ഏകാന്തതയിലോ താമസിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു സന്യാസി ആയിരുന്നില്ല, സായിബാബ. ബാബയ്ക്ക് വീടോ ഭാര്യയോ സന്തതികളോ സമീപമോ വിദൂരത്തിലോ ബന്ധുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

• എന്നിട്ടും ബാബ ലോകത്തിൽ ഈ സമൂഹത്തിൽ തന്നെ ജീവിച്ചു. നാലോ അഞ്ചോ വീടുകളിൽ നിന്ന് തന്റെ ജീവനം ഭിക്ഷ യാചിച്ചു, എല്ലായ്പ്പോഴും വേപ്പ് മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ കഴിഞ്ഞു, ലൗകികമായ ഇടപാടുകൾ നടത്തി, ഈ ലോകത്ത് എങ്ങനെ കർമ്മം ചെയ്യണമെന്നും പെരുമാറണമെന്നും എല്ലാ ആളുകളെയും പഠിപ്പിച്ചു.

• രണ്ടു പൈസ ദക്ഷിണയിലെ ഒരു പൈസയാണ് നിഷ്ഠ അഥവാ ഉറച്ച വിശ്വാസം. സബൂരി അഥവാ ക്ഷമ അല്ലെങ്കിൽ സ്ഥിരോത്സാഹം ആണ് ദക്ഷിണയിലെ രണ്ടാമത്തെ പൈസ. ഈ ലൗകിക അസ്തിത്വത്തിന്റെ കടലിനു കുറുകെ ഈ സബൂരി ഭക്തരെ അക്കരെ എത്തിക്കും.

• സബൂരി എല്ലാ പാപങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും നീക്കംചെയ്യുന്നു, പലവിധത്തിലുള്ള ദുരന്തങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തി പകരുന്നു, എല്ലാ ഭയത്തെയും മാറ്റുന്നു, ആത്യന്തികമായി നിങ്ങൾക്ക് വിജയം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.

• സ്ഥിരോത്സാഹം സദ്‌ഗുണങ്ങളുടെ ഖനിയാണ്, നല്ല ചിന്തകളുടെ തോഴിയാണ്. നിഷ്ഠയും ക്ഷമയും ഇരട്ട സഹോദരിമാരെപ്പോലെയാണ്, പരസ്പരം വളരെ ഗാഢമായി സ്നേഹിക്കുന്നു.

• നമ്മുടെ എല്ലാ വികാരങ്ങളും വേദനകളും ആഹ്ലാദവും നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ മനോഭാവത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന് ശ്രീ ദാസ് ഗനു മനസ്സിലാക്കി. ഒരു മനുഷ്യൻ എല്ലാ വശത്തുനിന്നും ഈശ്വരനാൽ വലയം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്, അങ്ങനെ അവൻ സുരക്ഷിതനാണ്. ഈശ്വരൻ മനുഷ്യന് നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതെല്ലാം അവന്റെ നന്മയ്ക്കായിരിക്കണം എന്ന ഉറച്ച ബോധ്യത്തിൽ പ്രദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടതുമാത്രം ആസ്വദിക്കണം.

• ഭക്തിയുടെ ഒമ്പത് രൂപങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ പ്രകാരങ്ങൾ ഇനിപ്പറയുന്നതാണ്; (1) ശ്രവണം ~ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം കേൾക്കൽ, (2) കീർത്തനം ~ മനസ്സുനിറയെയുള്ള  പ്രാർത്ഥന, (3) സ്മരണ ~ സ്ഥിരതയുള്ള ഓർമ്മ, (4) പാദസേവ ~ പാദങ്ങളിൽ അഭയം പ്രാപിക്കൽ, (5) അർച്ചന ~ ആരാധന, (6) നമസ്‌കാരം ~ വിനയപുരസ്സരം കുമ്പിടൽ, (7) ദാസ്യം ~ നിസ്സ്വാർത്ഥ സേവനം, (8) സഖ്യം ~ സ്നേഹോഷ്മളമായ സൗഹൃദം & (9) ആത്മനിവേദനം ~ സ്വയം സമർപ്പണം.

• ബാബ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു: "ആളുകൾ എത്രമാത്രം ദുസ്സാമര്‍ത്ഥ്യമുള്ളവരാണ്! അവർ കാൽക്കൽ വീഴുന്നു, ദക്ഷിണ അർപ്പിക്കുന്നു, പക്ഷേ ആളുകളെ അവരുടെ അസാന്നിധ്യത്തിൽ നിന്ദിക്കുന്നു. ഇത് എത്ര അതിശയകരമായിരിക്കുന്നു?!"

• ചിലപ്പോൾ ബാബ ഉപമകളിലും മറ്റു ചിലപ്പോൾ ഫലിതത്തിലും നർമ്മത്തിലും മുഴുകി. ചില സമയങ്ങളിൽ ബാബ തികച്ചും ശാന്തനായി കാണപ്പെട്ടു, ചില സമയങ്ങളിൽ പ്രകോപിതനുമായിരുന്നു. ചില സമയങ്ങളിൽ ബാബ തന്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സംക്ഷിപ്‌തമായി നൽകി എന്നാൽ മറ്റു സമയങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ദീർഘനേരം വാദിച്ചു. 

• പല സമയത്തും ബാബയുടെ ശാസനം വളരെ നേരിട്ടുള്ളവ തന്നെ ആയിരുന്നു. ഈ വിധത്തിൽ അനേകം പേർക്ക് അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ബാബ വ്യത്യസ്തമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകി. അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെയും ബുദ്ധിയുടെയും മൊഴികളുടെയും  പരിധിക്കപ്പുറത്തു തന്നെയെന്ന് അനുമാനിക്കാം.

• ഈ ജീവിതത്തിൽ തൃപ്തികരമായി പെരുമാറാനും അതത് വർണ്ണാശ്രമങ്ങളിലെ ചുമതലകൾ നിർവഹിക്കാനും ബാബ ആളുകളെ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും നാരായണൻ അഥവാ ഈശ്വരനെ ദർശിച്ചതിനാൽ ബാബ ആരെയും അവഗണിക്കുകയോ അനാദരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല.

• ബാബ ഒരിക്കലും "ഞാൻ ദൈവമാണ്" എന്ന് പറഞ്ഞില്ല; എന്നാൽ ബാബ എന്നും ദൈവത്തിന്റെ ഒരു എളിയ ദാസനായിരുന്നു. ബാബ എപ്പോഴും ഈശ്വരനെ  സ്മരിക്കുകയും "അള്ളാഹ് മാലിക്" (ദൈവം ഒരേയൊരു ഉടമ അഥവാ യജമാനൻ) എന്ന് വിളിച്ചു പറയുകയും ചെയ്തു.

• നമ്മുടെ അഹംഭാവത്തെ സദ്ഗുരുവിന്റെ കാൽക്കൽ സമർപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ, നാം ഏറ്റെടുക്കുന്ന ഒരു സംരംഭത്തിലും വിജയിക്കുകയില്ല. നാം അഹംഭാവികളല്ലാതായിത്തീർന്നാൽ നമ്മുടെ വിജയം ഉറപ്പാണ്. സായിബാബയെ ആരാധിക്കുന്നതിലൂടെ, ലൗകികവും ആത്മീയവുമായ രണ്ട് ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും നാം നേടുന്നു, മാത്രമല്ല നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ തനത് ഭാവത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുകയും സമാധാനവും സന്തോഷവും നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.

• അതിനാൽ ജീവിതത്തിൽ ക്ഷേമം നിറവേറ്റുവാനും നേടാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ സായിബാബയുടെ ലീലകളും കഥകളും ബഹുമാനപൂർവ്വം കേൾക്കുകയും അവയിൽ ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുക. ഭക്തർ ഇങ്ങനെ ചെയ്താൽ അവർ എളുപ്പത്തിൽ അവരുടെ ജീവിത ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കുകയും നിർവൃതി അടയുകയും ചെയ്യും.

• സായിബാബ എല്ലായ്പ്പോഴും കരുണ നിറഞ്ഞവനാണ്. നമ്മുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും അത്യാവശ്യമായി വേണ്ടത്  ബാബയോടുള്ള ആത്മാർത്ഥഭക്തിയാണ്. ഒരു ഭക്തന് ഉറച്ച വിശ്വാസവും ഭക്തിയും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉടൻ പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നു.

• സായിബാബയുടെ ജീവിതവും ലീലകളും എഴുതാനുള്ള ആഗ്രഹം ശ്രീ ഹേമദ്‌ പാന്തിന്റെ മനസ്സിൽ ഉടലെടുത്തപ്പോൾ, ബാബ ഉടൻ തന്നെ അത് നടത്തിച്ചു. ഈ കൃതി എഴുതാൻ അദ്ദേഹം യോഗ്യനല്ല എന്നാണ്‌ ഹേമദ് പാന്ത് എന്നും പറഞ്ഞത്.

• ബാബയുടെ അപാരമായ കൃപാനുഗ്രഹങ്ങൾ‌ ശ്രീ ഹേമദ്‌ പാന്തിനെ ഈ സംരംഭം പൂർ‌ത്തിയാക്കാൻ‌ പ്രാപ്‌തമാക്കി, അങ്ങനെ നമുക്കെല്ലാം ലഭിച്ച ഈ സത്ചരിതം, ഒരു തെളിനീർത്തടം അല്ലെങ്കിൽ‌ ഒരു സ്യമന്തകമണിയായി, അതിൽ‌ നിന്നും സായിലീലയുടെ രൂപത്തിലുള്ള അമൃത് വായനക്കാർ‌ക്ക് അവരുടെ ഹൃദയത്തിന്‌ തൃപ്തിയാവുന്നോളം ഉറവയായി ഒഴുകുന്നു.

• പ്രപഞ്ചത്തിൽ നാം കാണുന്നതെല്ലാം മായയുടെ കളിയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല- ഈശ്വരന്റെ സൃഷ്ടിപരമായ ശക്തി. ഈ കാണുന്നതൊന്നും യഥാർത്ഥത്തിൽ നിലവിലില്ല. ശരിക്കും നിലനിൽക്കുന്നത് പൂർണ്ണതയാണ്.

• ഈശ്വരന്മാരെപ്പോലെ, സദ്ഗുരുക്കളും എല്ലായ്പ്പോഴും സമർപ്പണഭക്തിയും ഹൃദയത്തോടും ആത്മാവോടും കൂടി ആരാധനയും അനുഷ്ഠിക്കുന്ന ഭക്തരെ ആശ്രയിക്കുന്നുണ്ട്.

• അക്കൽക്കോട്ട് മഹാരാജ് ഒരിക്കൽ നിരാശനായ ഒരു ഭക്തനോട്‌ പറഞ്ഞു: "നിന്റെ മുൻകാല പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഫലം - അത് ഗുണമായാലും  മോശമായാലും - നീ വഹിച്ചേ പറ്റൂ; അത് അപൂർണ്ണമാണെങ്കിൽ ആത്മഹത്യ ഒരിക്കലും നിന്നെ സഹായിക്കില്ല.

• നീ മറ്റൊരു ജന്മം കൂടി എടുത്ത് വീണ്ടും കഷ്ടപ്പെടണം; അതിനാൽ ആത്മാഹുതി ചെയ്യുന്നതിനുപകരം, കുറച്ചുകാലം കൂടി കഷ്ടപ്പെട്ട് നിന്റെ മുൻകാല പ്രവൃത്തികളുടെ ഫലം പൂർത്തിയാക്കി എന്നെന്നേക്കുമായി പ്രാപ്തി നേടുകയാണ് വേണ്ടത്.”

• ബാബയുടെ കഥകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ ഭക്തർക്കും അവരുടെ എല്ലാ കുടുംബങ്ങൾക്കും യഥാർത്ഥവും ഭക്തിനിർഭരവുമായ വികാരങ്ങൾ ഭവിക്കട്ടെ; അവരുടെ ശരീരങ്ങൾ വിയർക്കട്ടെ, അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ണുനീർ നിറയട്ടെ, അവരുടെ ശ്വാസം സ്ഥിരത പ്രാപിക്കട്ടെ, അവർക്ക് മനഃശാന്തി ലഭിക്കട്ടെ, അവർക്ക് രോമാഞ്ചം ഉണ്ടാവട്ടെ, അവർ ഭക്തിപൂർവ്വം വിതുമ്പട്ടെ, ഗദ്ഗദവും വിറയലും അനുഭവിക്കട്ടെ, അവരുടെ വിദ്വേഷങ്ങൾ എല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്യട്ടെ.

• ഇതെല്ലാം സംഭവിക്കുമ്പോൾ, അത് ഗുരുവിന്റെ കൃപയുടെ സൂചനയാണ്. ഈ വികാരങ്ങൾ ഭക്തരിൽ വളരുമ്പോൾ, ഗുരു ഏറ്റവും സന്തോഷിക്കുകയും ആത്മസാക്ഷാത്കാരത്തിന്റെ പാതയിലേക്ക് അവരെ നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

• അതിനാൽ, മായയുടെ ചങ്ങലകളിൽ നിന്ന് മോചനം നേടാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാർഗം ബാബയിൽ പൂർണ്ണവും ആത്മാർത്ഥവുമായ സമർപ്പണമാണ്.

• മായയാകുന്ന സമുദ്രത്തിന്റെ മറുകര താണ്ടാൻ വേദങ്ങൾക്ക് സാധ്യമല്ല. സദ്‌ഗുരുവിന് മാത്രമേ മായയെ മറികടത്താനും എല്ലാ സൃഷ്ടികളിലും ഈശ്വരനെ  കാണിച്ചു തരാനും സാധിക്കുകയുള്ളൂ.

• ഒരു യഥാർത്ഥ ഭക്തന് മമത അഥവാ ആസക്തി പാടുള്ളതല്ല, എന്നാൽ എല്ലാവരോടും സമത അഥവാ തുല്യത ഉണ്ടായിരിക്കണം.

• ഒരു ദിവസം ബോംബെയിൽ ഒരു മുൻഷിയായിരുന്ന ശ്രീ ലാല ലക്ഷ്മീചന്ദ് തന്റെ സുഹൃത്ത് ശ്രീ ദത്താത്രേയ മഞ്ജുനാഥ് ബിജൂറിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ശ്രീ ദാസ് ഗനുവിന്റെ കീർത്തനം കേൾക്കാൻ പോയി. കീർത്തനം നടത്തുമ്പോൾ ബാബയുടെ ചിത്രം പ്രേക്ഷകർക്ക് മുന്നിൽ സൂക്ഷിക്കുക എന്നത് എല്ലായ്പ്പോഴും ദാസ് ഗനുജിയുടെ പതിവായിരുന്നു.

• തന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ട വയോധികന്റെ  സവിശേഷതകൾ ചിത്രത്തിലുള്ളതുമായി കൃത്യമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതു കണ്ട് ലക്ഷ്മീചന്ദ് അത്ഭുതപ്പെട്ടു, അതിനാൽ തന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ട വയോധികൻ സായിബാബ തന്നെയാണെന്ന് അദ്ദേഹം നിഗമനത്തിലെത്തി.

• സദ്ഗുരുവിനും മറ്റ് ആത്മീയ പരിശ്രമങ്ങൾക്കുമുള്ള അന്വേഷണത്തിൽ ഈശ്വരൻ എപ്പോഴും സഹായിക്കുന്നതാണ് നിതാന്ത ഭക്തരുടെ അനുഭവം.

• ശ്രീ മേഘ, വെള്ളം നിറച്ച പാത്രം മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി ബാബയുടെ തലയിൽ ഒഴിക്കാൻ തുടങ്ങി, എന്നാൽ ഇത് ചെയ്യുമ്പോൾ, അദ്ദേഹം സ്നേഹാതിരേകത്താൽ, ഉറക്കെ ഇങ്ങനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു; "ഹർ ഹർ ഗംഗേ..." (ഗംഗാ ദേവീ നീണാൾ വാഴട്ടേ). എന്നിട്ട് ബാബയുടെ മുഴുവൻ ശരീരത്തിലും ജലം പകർന്നു.

• അദ്ദേഹം പാത്രം മാറ്റി വെച്ചു ബാബയെ നോക്കാൻ തുടങ്ങി, എന്നാൽ ബാബയുടെ തല മാത്രം നനഞ്ഞതായും ശരീരം ബാബയുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം വെള്ളം തൊടാതെയും കണ്ട് അവിശ്വസനീയതയും ആശ്ചര്യവും നിറഞ്ഞു ബാബയെ വണങ്ങി. 

• നമ്മെ തൊട്ടുണർത്താനും വിശ്വാസം സ്ഥിരീകരിക്കാനും മാത്രമായാണ് സംശയങ്ങളും പ്രയാസങ്ങളും നമ്മെ ആവരണം ചെയ്യുന്നത് എന്ന കാര്യം പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. നമ്മൾ എന്നും പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. പൂർണ്ണ വിശ്വാസത്തോടെ നാം സ്ഥിരമായി ബാബയെ ചേർത്തു നിർത്തുകയും ശ്രമങ്ങൾ തുടരുകയും ചെയ്താൽ, ആത്യന്തികമായി നാം വിജയത്തിന്റെ കിരീടം ചൂടുക തന്നെ ചെയ്യും.

• സായ് തന്റെ ഭക്തരുടെ ആഗ്രഹം പൂർണ്ണമായി അറിയുകയും അത് നിറവേറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ളത് ലഭിക്കുകയും അതിൽ ഉപകാരസ്മരണയുള്ളവരായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ നമ്മൾ ബാബയിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുകയും ബാബയുടെ മുമ്പിൽ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

• ഈ സായി തന്നെയാണ്- കരുണയുടെ സമുദ്രം, ഹേമദ് പാന്ത് പറയുന്നു; അദ്ദേഹത്തിന് പ്രീതിയേകിയത്, അതിന്റെ ഫലമാണ് നമ്മൾ ഈ വായിക്കുന്ന കൃതി, സായ് സത്ചരിതം.

• സപ്‌തശൃംഗി വാണിയിലെ ശ്രീ കാകാജി വൈദ്യ മനസ്സിൽ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി: “എന്തൊരു അത്ഭുതശക്തിയാണിത്! ബാബ ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല, ചോദ്യോത്തരങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല, ഒരു മംഗളാചരണവും ഉച്ചരിക്കപ്പെട്ടില്ല; കേവലം ദർശനം തന്നെ സന്തോഷത്തിന് ഉതകുന്നതായിരുന്നു.

• ബാബയുടെ ഒരു കേവല ദർശനത്താൽ എന്റെ മനസ്സിന്റെ അസ്വസ്ഥത അപ്രത്യക്ഷമായി, സന്തോഷത്തിന്റെ ബോധം എന്നിൽ ഉളവായി - ഇതുതന്നെയാണ് ദർശനത്തിന്റെ മഹത്വം എന്ന് ഉറപ്പാണ്”.

• ഏത് നിമിഷവും ഏതൊരു ചിന്തയിലും നമ്മുടെ മനസ്സ് നേരെയാക്കാൻ പ്രാപ്തമാക്കുന്നതിന് നിരന്തരമായ പരിശീലനം ആവശ്യമാണ്. ഈ ജീവിതത്തിൽ മരിക്കുന്ന സമയം വരുമ്പോൾ നാം പരിഭ്രാന്തരാകുകയോ വ്യാകുലമാവുകയോ  ചെയ്യാതിരിക്കാനായി എല്ലാ ജ്ഞാനികളും ശുപാർശ ചെയ്യുന്നത് ഈശ്വരനാമം സ്മരിക്കാനും എപ്പോഴും ആ നാമം ഉരുവിടാനുമാണ്. 

• ബാബ ഒരിക്കലും സ്വയം ഉപവസിക്കുകയോ മറ്റുള്ളവരെ അതിന് അനുവദിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല. ഉപവസിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ മനസ്സ് ഒരിക്കലും സ്വസ്ഥമായിരിക്കില്ല, പിന്നെ അവൻ എങ്ങനെ തന്റെ പരമാർത്ഥം (ജീവിത ലക്ഷ്യം) കൈവരിക്കും?

• ഒഴിഞ്ഞ വയറുമായി ഈശ്വരനെ പ്രാപിക്കാനാവില്ല; ആദ്യം ദേഹിയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തണം. നമ്മുടെ എല്ലാ അവയവങ്ങൾക്കും ശരിയായ പോഷകാഹാരം ലഭിക്കുകയും ഊർജ്ജസ്വലമാവുകയും ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാൽ, ഈശ്വരനെ പ്രാപിക്കാൻ നമുക്ക് ഭക്തിയും മറ്റ് സാധനകളും പരിശീലിക്കാം.

• അതിനാൽ ഉപവാസമോ അമിതഭക്ഷണമോ നല്ലതല്ല. ഭക്ഷണത്തിലുള്ള മിതത്വം തീർച്ചയായും ആരോഗ്യകരമാണ്, ശരീരത്തിനും മനസ്സിനും.

• ബാബ ഭക്തരിൽ നിന്നും ദക്ഷിണ സ്വീകരിച്ചിരുന്നതായി എല്ലാവർക്കും അറിയാം, അങ്ങനെ ശേഖരിച്ച തുകയിൽ നിന്ന് ബാബ ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കായി ചെലവഴിക്കുകയും വിറക് വാങ്ങുകയും ചെയ്തു. ഈ വിറക് അദ്ദേഹം ധുനിയിൽ ഇട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു - ധുനി; നിരന്തരമായി ജ്വലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പവിത്രമായ അഗ്നി.

• ഈ യാഗാഗ്നിയിൽ നിന്നുള്ള ചാരം ഉദി എന്ന് അറിയപ്പെടുകയും അത് ഷിർദിയിൽ നിന്ന് വിടവാങ്ങുന്ന സമയത്ത് ഭക്തർക്ക് യഥേഷ്ടം വിതരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. പ്രപഞ്ചത്തിൽ ദൃശ്യമാകുന്ന എല്ലാ പ്രതിഭാസങ്ങളും ചാരം പോലെ ക്ഷണികമാണെന്ന് ഈ ഉദി കൊണ്ട് ബാബ എല്ലാവരെയും പഠിപ്പിക്കുകയാണ്.

• ശ്രീ ശാമ ഒരിക്കൽ ബാബയോട് ചോദിച്ചു: "ദേവാ, തങ്ങളുടെ ഈ കളി എന്താണ് ഇങ്ങനെ? ആദ്യം ഒരു കൊടുങ്കാറ്റ് ഉയർത്തി ഞങ്ങളെയെല്ലാം അസ്വസ്ഥരാക്കുകയും പിന്നീട് ശാന്തമാക്കുകയും ഞങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു!"

• ബാബ മറുപടി പറഞ്ഞു: “നോക്കൂ ശാമാ, കർമ്മത്തിന്റെ വഴി നിഗൂഢമാണ്. ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിലും, പ്രാരാബ്ധം അഥവാ വിധിയുടെ പേരിൽ നടക്കുന്ന കർമ്മങ്ങൾക്ക് അവർ എന്നെ ഉത്തരവാദിയാക്കുന്നു. ഞാൻ അവരുടെ സാക്ഷിയാണ്. ഈശ്വരൻ ഏകനായ കർത്താവും പ്രചോദകനുമാണ്, ഏറ്റവും കരുണയുള്ളവനും.

• ഞാൻ ഈശ്വരനോ യജമാനനോ അല്ല. ഞാൻ ഈശ്വരന്റെ അനുസരണയുള്ള ഒരു ദാസനാണ്. ഈശ്വരനെ എപ്പോഴും ഓർക്കുകയും പൂർണമായി വിശ്വസിക്കുന്നവനും അവന്റെ ബന്ധനങ്ങൾ നീക്കി മോക്ഷം നേടും.”

• ബാബ ഒരിക്കൽ ഡോ. പിള്ളയോട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങളുടെ വേദനയ്ക്കുള്ള യഥാർത്ഥ പ്രതിവിധി, മുൻകാല പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഫലം അനുഭവിക്കുകയും അതിജീവിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് എന്നതാണ്. നമ്മുടെ സന്തോഷത്തിനും ദുഃഖത്തിനും കാരണം നമ്മുടെ കർമ്മമാണ്, അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നതെല്ലാം സഹിക്കുകയല്ലാതെ നിവൃത്തിയില്ല. അല്ലാഹു (ദൈവം) ഏക കാര്യസ്ഥനും സംരക്ഷകനും ആണ്, എല്ലായ്പ്പോഴും ദൈവത്തിൽ മനസ്സുറപ്പിക്കുക.”

• ബാബ ഒരിക്കൽ ശ്രീ ശാമായോട് പറഞ്ഞു: “നിനക്ക് ഒന്നും അറിയില്ല ശാമാ. ഞാൻ ആരിൽ നിന്നും ഒന്നും എടുക്കുന്നില്ല. മസ്ജിദ്മായി (മസ്ജിദിലെ ഉപാസനാമൂർത്തി) കടത്തിനായി വിളിക്കുന്നു, ദാതാവ് അത് നൽകി സ്വതന്ത്രനാകുന്നു.

• എനിക്ക് പരിപാലിക്കാൻ വീടോ സ്വത്തോ കുടുംബമോ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ? എനിക്ക് ഒന്നും ആവശ്യമില്ല. ഞാൻ എപ്പോഴും സ്വതന്ത്രനാണ്. കടം, ശത്രുത, കൊലപാതകം എന്നിവയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ സാധിക്കാത്തതിനാൽ ഭക്തർക്ക് പാപപരിഹാരം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.”

• ഒരു ദിവസം ബാബ മസ്ജിദിലും അടുത്ത ദിവസം മസ്ജിദിന് സമീപമുള്ള ചാവഡിയിലും ഉറങ്ങി. ഒന്നിടവിട്ട ദിവസങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം മസ്ജിദിലും ചാവഡിയിലും വിശ്രമിച്ചു. ഈ രണ്ട് സ്ഥലങ്ങളിലും മാറിമാറി ഉറങ്ങുന്നത് ബാബയുടെ മഹാസമാധി വരെ നിലനിന്നു.

• ആരെങ്കിലും ഉച്ചയോടെ നമ്മുടെ വീട്ടുവാതിൽക്കൽ വന്നാൽ ഉടൻ തന്നെ അവനെ സേവിക്കണം; മുടന്തൻ, അംഗവിഹീനൻ, അന്ധൻ, രോഗികൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ആൾക്കാർ ആണെങ്കിൽ, അവർക്ക് ആദ്യം ഭക്ഷണം നൽകുകയും അതിനു ശേഷം ആരോഗ്യവാന്മാർക്കും ബന്ധുജനങ്ങൾക്കും നൽകുകയും വേണം.

• ശാരീരിക ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളവർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുമ്പോളുള്ള മഹത്വം ആരോഗ്യമുള്ളവരെ ഊട്ടുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ വലുതാണ്. അന്നദാനം ഇല്ലാതെ മറ്റ് തരത്തിലുള്ള ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ അപൂർണ്ണമാണ്: അത് ചന്ദ്രനില്ലാത്ത നക്ഷത്രങ്ങളോ, പതക്കമില്ലാത്ത മാലയോ, ശിഖരമില്ലാത്ത കിരീടമോ, താമരയില്ലാത്ത കുളമോ, ഭക്തിയില്ലാത്ത ഭജനയോ, സീമന്തസിന്ദൂരം തൊടാത്ത  വിവാഹിതയോ, സ്വരമധുര്യമില്ലാത്ത ഗാനമോ അല്ലെങ്കിൽ ഉപ്പില്ലാത്ത സംഭാരമോ പോലെയാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. 

• ശ്രീ സായി താമസിക്കുകയും മഹാസമാധി എടുക്കുന്നതുവരെ വ്യവഹരിക്കുകയും ചെയ്ത ഷിർദിയും ദ്വാരകാമയിയും അനുഗ്രഹീതമാണ്. ബാബ ആർക്കു വേണ്ടി ജീവിച്ചുവോ, ആരോടൊക്കെ കടപ്പെട്ടുവോ; അങ്ങനെയുള്ള ഷിർദിയിലെ ജനങ്ങൾ ധന്യരാണ്.

• ആദ്യം ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമമായിരുന്ന ഷിർദി, പക്ഷേ ബാബയുടെ സാന്നിധ്യം മൂലം പ്രാധാന്യം നേടി, തീർത്ഥയാത്രയുടെ ഒരു വിശുദ്ധകേന്ദ്രമായി മാറി.

• ഷിർദിയിലെ സ്ത്രീകളും ഒരുപോലെ ധന്യരാണ്, ബാബയിലുള്ള അവരുടെ അവിഭക്തവും സമ്പൂർണ്ണവുമായ വിശ്വാസം അനുഗ്രഹീതമാണ്. കുളിക്കുമ്പോഴും ധാന്യം പൊടിക്കുമ്പോളും മാവരക്കുമ്പോഴും വീട്ടുജോലികൾ ചെയ്യുമ്പോഴും അവർ ബാബയുടെ മഹത്വം പാടിയിരുന്നു.

• മാംസാഹാരത്തിൽ പരിചിതമായവർക്ക്‌ ബാബ  ഹാൻഡിയിൽ (പാചകം ചെയ്യാനുള്ള വലിയ പാത്രം) നിന്നും പ്രസാദമായി അത് നൽകുകയും അത്  പരിചിതരല്ലാത്തവർക്ക് സസ്യാഹാരം പാകം ചെയ്തു നൽകുകയും ചെയ്തു. ബാബ ഒരിക്കലും ഭക്തരെ, ഇറച്ചി ഭക്ഷണത്തിൽ ആസക്തരാക്കാനായി അവരിൽ മോഹമോ ആഗ്രഹമോ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടില്ല.

• ബാപുസഹേബ് ബുട്ടി വിഭാവനം ചെയ്ത പുതിയ വാഡയിൽ മുരളീധരവിഗ്രഹം സ്ഥാപിക്കാൻ ശാമായുടെ അപേക്ഷയിന്മേൽ ബാബ സമ്മതം നൽകുമ്പോൾ ബാബ പറഞ്ഞു: "ക്ഷേത്രം പൂർത്തിയായ ശേഷം ഞാൻ അവിടെ താമസിക്കാൻ വരുന്നതാണ്".

• നിർമ്മാണത്തിലിരിക്കുന്ന വാഡയിന്മേൽ ഉറ്റുനോക്കി ബാബ കൂട്ടിച്ചേർത്തു: "വാഡ പൂർത്തിയായ ശേഷം നമ്മൾ അവിടെ സേവ തുടരാം, നമുക്കവിടെ  താമസിക്കാം, ഉല്ലസിക്കാം, പരസ്പരം ആലിംഗനം ചെയ്ത് സന്തോഷിക്കാം".

• 1918 സെപ്റ്റംബർ 28-ന് ബാബയ്ക്ക് നേരിയ പനി വന്നു. അത് രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം മാത്രമേ നീണ്ടുനിന്നുള്ളൂ എങ്കിലും അതിനുശേഷം ബാബ ഭക്ഷണം നിശ്ശേഷം ഉപേക്ഷിക്കുകയും അതുവഴി ശരീരം നന്നേ ദുർബലമാവുകയും ചെയ്തു. 17-ാം ദിവസം, അതായത്, 1918 ഒക്ടോബർ 15 ചൊവ്വാഴ്ച, ഉച്ചതിരിഞ്ഞു രണ്ടരയോടെ ബാബ തന്റെ നശ്വരമായ  ദേഹം ഉപേക്ഷിച്ചു. അന്ന് വിജയദശമി ദിവസം ആയിരുന്നു. 

• ശ്രീ താത്യ പാട്ടീൽ അതിജീവിച്ചു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണം ഒഴിവാക്കുകയും ബാബ അന്തരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതൊരു പരസ്പരകൈമാറ്റം പോലെ തോന്നിച്ചു. ബാബ ഒടുവിൽ ബയാജിയുടെ മടിയിൽ വിശ്രമിച്ചു. ബാബ നിലത്തു വീഴുകയോ കിടക്കയിൽ വിശ്രമിക്കുകയോ ഉണ്ടായില്ല. നിശ്ശബ്ദമായി ഇരിപ്പിടത്തിൽ ഇരുന്നു സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് ദാനധർമ്മം ചെയ്തുകൊണ്ട് നശ്വരമായ ശരീരം ഉപേക്ഷിച്ചു.

• ലക്ഷ്മിബായ് ഷിൻഡെ, ഭാഗോജി ഷിൻഡെ, ബയാജി, ലക്ഷ്മൺ ബാല ഷിംപി, നാനാസാഹേബ് നിമോൺകർ   എന്നിവർ അന്ന് മധ്യാഹ്ന ആരതിക്ക് ശേഷം മസ്ജിദിൽ തുടർന്നു. ശാമ അപ്പോൾ മസ്ജിദിന്റെ പടികളിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

• ലക്ഷ്മിബായിക്ക് ഒൻപത് രൂപ നൽകിയ ശേഷം, മസ്ജിദിൽ തനിക്ക് സുഖമില്ലെന്നും ശ്രീ ബൂട്ടിയുടെ ദഗഡി വാഡയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകണമെന്നും അവിടെ തനിക്ക് സുഖമാവുമെന്നും ബാബ പറഞ്ഞു. ഈ അവസാന വാക്കുകൾ പറയുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം ബയാജിയുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചാരി അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചു.

• ബാബയുടെ ഇനിപ്പറയുന്ന വാക്കുകൾ ഹൃദയത്തിൽ രൂപപ്പെടുത്തുക: “ഈ ലോകത്ത് അസംഖ്യം ദിവ്യന്മാരുണ്ട്, പക്ഷേ 'നമ്മുടെ പിതാവ്' അഥവാ ഗുരു ആണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു അല്ലെങ്കിൽ സദ്ഗുരു. മറ്റു ദിവ്യന്മാർ പല നല്ല കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞു തന്നേക്കാം, പക്ഷേ നാം ഒരിക്കലും നമ്മുടെ ഗുരുവിന്റെ വാക്കുകൾ മറക്കരുത്. 

• ചുരുക്കത്തിൽ, നമ്മുടെ ഗുരുവിനെ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ സ്നേഹിക്കുക, പൂർണ്ണമായും സ്വയം സമർപ്പിക്കുക. ഇപ്രകാരം അനുഷ്ഠിക്കുകിൽ നമുക്ക് ലൗകികമായ അസ്തിത്വത്തിന്റെ കടൽ മുറിച്ചുകടക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ലാതാകുന്നു; സൂര്യനുമുൻപിൽ ഇരുട്ട് ഇല്ലാതാകുന്നപോലെ”.

• ശ്രീ ഏകനാഥിന്റെ രണ്ട് കൃതികൾ ദിവസവും വായിക്കാൻ സായി ബാബ, കാകാസാഹേബ് ദീക്ഷിത്തിനോട് നിർദ്ദേശിച്ചിരുന്നുവെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം: (1) ഭാഗവതം, (2) ഭാവാർത്ഥ രാമായണം. ബാബ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കാകാസാഹേബ് ദിവസവും മുടങ്ങാതെ ഇത് വായിക്കുകയും ബാബ അന്തരിച്ചതിനുശേഷവും അദ്ദേഹം ഈ പതിവ് പിന്തുടരുകയും ചെയ്തു.

• ഒരാൾ വിതയ്ക്കുന്നതു കൊയ്യണം എന്നാണല്ലോ, ഒരാളുടെ പഴയ കടങ്ങളും മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള ഇടപാടുകളും അനുഭവിക്കാതെ ആർക്കും രക്ഷപ്പെടാനാവില്ല, പണത്തോടുള്ള അത്യാർത്തി ഒരു അത്യാഗ്രഹിയെ ഏറ്റവും താഴ്ന്ന നിലയിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കുകയും ഒടുവിൽ അവനും മറ്റുള്ളവർക്കും നാശം വരുത്തുകയും ചെയ്യും.

• ആരാണോ തന്റെ പ്രഭാഷണത്തിലൂടെ, ഈ ലോകത്തിന്റെയും പരലോകത്തിന്റെയും  ആസ്വാദനക്രമങ്ങളോട് നമ്മിൽ ഒരു അകലം സൃഷ്ടിക്കുന്നതും ആത്മസാക്ഷാത്കാരത്തിന്റെ രുചി പ്രദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നത് അങ്ങനെയുള്ള ദിവ്യൻ, സദ്ഗുരു എന്ന് വിളിക്കപ്പെടാൻ അർഹനാണ്; അദ്ദേഹത്തിന് സൈദ്ധാന്തികവും പ്രായോഗികവുമായ അറിവ് നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്യാവുന്നതാണ്. 

• ഒരു സദ്ഗുരുവിന്റെ വിശേഷലക്ഷണം, അദ്ദേഹം  സമാധാനത്തിന്റെ സങ്കേതമാണ് എന്നതാണ്. സദ്ഗുരു ഒരിക്കലും അസ്വസ്ഥനാവുകയോ ശണ്ഠ കൂടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല, സ്വന്തം പാണ്ഡിത്യത്തിൽ അഭിമാനമില്ല, കൂടാതെ ദരിദ്രനും ധനികനും അഥവാ താഴ്ന്നവരും മഹാന്മാരും സദ്ഗുരുവിന് തുല്യമാണ്.

• വിഭവങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നതിൽ ഒപ്പം പങ്കാളികളാകാൻ നമ്മുടെ സുഹൃത്തുക്കളുടെയും ബന്ധുക്കളുടെയും കൂട്ടായ്മയില്ലെങ്കിൽ, സ്വാദിഷ്ടമായ വിഭവങ്ങൾക്ക് അവയുടെ രുചി നഷ്ടപ്പെടും; എന്നാൽ അവർ നമ്മോടൊപ്പം ചേരുമ്പോൾ വിഭവങ്ങൾക്ക് അധിക സ്വാദ് കൈവരുന്നു. 

• ശ്രീ സായിയുടെ ലീലാമൃതത്തിന്റെ കാര്യവും ഇതുതന്നെയാണ്. സായി ബാബയുടെ ഈ അമൃതലീലകളിൽ നമുക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ഭാഗഭാക്കാകുവാൻ കഴിയില്ല. സുഹൃത്തുക്കളും സഹോദരന്മാരും നമ്മോടൊപ്പം ചേരണം- എത്രയും കൂടുതൽ കൂട്ടം കൂടുന്നുവോ- അത്രയും നല്ലത്. 

• വായനക്കാർക്ക് സമാശ്വാസവും ക്ഷേമവും നൽകുന്നതിനായി സായിബാബയുടെ കഥകൾ ആസന്നമാകുന്നു. ബാബയുടെ കഥകൾ പറയുന്നവരും കേൾക്കുന്നവരും അനുഗ്രഹീതരും ധന്യരുമാണ്. നൂറുകണക്കിന് ഉപാധികളോ സാധനകളോ പരീക്ഷിച്ചുനോക്കിയാലും ഒരു സദ്ഗുരു തന്റെ കൃപയാൽ നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, ജീവിതത്തിന്റെ ആത്മീയ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കില്ല എന്നത് ഒരു യാഥാർഥ്യമായി നിലകൊള്ളുന്നു. 

• പ്രസാദ യാചന: 

സായിയുടെ തൃപ്പാദത്തിങ്കൽ വായനക്കാർക്കും ഭക്തർക്കും പൂർണ്ണവും ആത്മാർത്ഥവുമായ സമർപ്പണവും ഭക്തിയും ഉണ്ടായിരിക്കട്ടെ. ബാബയുടെ രൂപം എപ്പോഴും അവരുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ ഉറയ്ക്കട്ടെ, എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും ഈശ്വരനായ സായിയെ അവർ കാണട്ടെ.

• ആരതി: 

ശ്രീ സായിയെ വണങ്ങുക ~ എല്ലാവർക്കും സമാധാനം പുലരട്ടെ 

:: സച്ചിദാനന്ദ സദ്ഗുരൂ സായിനാഥ് മഹാരാജ് ജയിക്കട്ടെ :: 

https://www.sai.org.in/