ഭക്തി | ജ്ഞാനേശ്വരി

കവിത | ജ്ഞാനേശ്വരി 



മ്മേ ഭുവനേശ്വരീ എൻ ജീവനിൽ 

കാരുണ്യ കാരണീ കൈ തൊഴുന്നേൻ 

ലംബമറ്റവർക്കത്താണിയായെൻ   

ചിത്തത്തിലഗ്നിയണയാതെ കാക്കേണമേ 

 

ഹലോകവാസികൾക്കമ്മയായ് നിത്യം 

തമസ്സകറ്റി നറുവെളിച്ചം പകർന്നിടും 

 ലോകവും മറുലോകവും പടച്ചതിൻ 

പരലോകരൂപവും കൈ കൂപ്പി തൊഴുന്നേൻ 


മയായ് ലക്ഷ്മിയായ് വാഗ്‌ദേവിയായ് 

ഖട്വാങ്ഗധാരിയായ് കാമേശമഹിഷിയായ് 

ഴിയിൻ രക്ഷയായ് ശ്രീകരി ഭൈരവിയായ് 

ഛന്ദസ്സിൻ സാരമായ് വിളങ്ങുമെന്നമ്മയായ് 


ഷിഗണങ്ങളും ഇന്ദ്രാദിദേവരും വണങ്ങും 

ഫാലസ്‌ഥയായ് ഹ്രീംകാരിയായ് വിളങ്ങും 

ൻ അംബ വിശ്വമാകെയും സാന്ദ്രമായ് 

ഗിരിജയാം ഗൗരീ രക്ഷിക്ക പാവമീ മക്കളെ  


കാകിനീ ഭാവം നിറയുമെൻ അമ്മതൻ 

ജഗന്മാതരൂപദർശനം കിട്ടുകിൽ പുണ്യമാം 

ക്യരൂപം കാമേശസഹിതം അരുളുകിൽ 

ഡമരുനാദരൂപിണിയായ് മനസി വാഴണം 


ന്നായ സത്യം പലവിധമുണ്ടെന്നബോധമിത്    

ദയാകാംക്ഷികളാം ജനങ്ങളുടെയറിവിലായ് 

ഓംകാരമെന്നൊരാദിനാദരൂപിണിയമ്മ 

ബിന്ദുമണ്ഡലവാസിനിയായ് രമിച്ചിടേണം 


ന്നത്യഭാവത്തിൽ ശ്രീവിദ്യയരുളിടാൻ 

ഘനരൂപിണിയായ് പ്രജ്ഞാനഭാവമുടൻ 

അംബികയായ് ഇച്ഛാജ്ഞാനക്രിയാശക്തികൾ 

ധ്യാനധ്യാതൃധ്യേയരൂപയായ് പകർന്നിടേണം  

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Jnana Karma Sannyasa Yogam | Conclusion

കഥ | സമാധാനപാലകന്‍

ഗുരു സീരീസ് 6 | ആത്മീയ പാതയിൽ എങ്ങനെ വേഗത്തിൽ മുന്നേറാം